تصویر : genevaenvironmentnetwork.org
مجله بنیادی
پایدارسازی مد:
ضایعات و مسئولیت جمعی
مد یک صنعت رو به رشد است، اما تقاضا برای مد ارزان و سریع، ردپای زیست‌محیطی بالایی دارد.
برخی از برندها با نوآوری در کاهش ضایعات، بهبود بازیافت و تشویق به بازیافت مجدد، در این مسیر پیشرو هستند.
اما اگر قرار است مد را پایدارتر کنیم، مصرف‌کنندگان و صنعت باید با هم همکاری کنند.
با افزایش تقاضا برای پوشاک و کفش در سراسر جهان، صنعت مد رشد قابل توجهی را تجربه کرده است. در 15 سال گذشته، تولید پوشاک دو برابر شده و 60 درصد از کل تولید منسوجات را تشکیل می‌دهد.1 یکی از روندهای خاص که این افزایش را هدایت می‌کند، ظهور مد سریع است. جدیدترین روندها در فرهنگ سلبریتی‌ها و نمایش‌های مد سفارشی به سرعت از طریق خرده‌فروشان مقرون به صرفه در دسترس قرار می‌گیرند. در سال‌های اخیر، تقویم مد یک طراح می‌تواند تا پنج مجموعه در سال را شامل شود و در بازار تولید انبوه، موجودی جدید هر 2 هفته یکبار تولید می‌شود. همانند بسیاری از کالاهای امروزی، تولید و مصرف انبوه اغلب با ضایعات انبوه همراه است و مد نیز از این قاعده مستثنی نیست. در مد، روندها به سرعت تغییر می‌کنند و تمایل به خرید جدیدترین مدل می‌تواند بسیاری از اقلام را با طول عمر کوتاه رها کرده و به سطل زباله بیندازد.
با توجه به اینکه ۷۳٪ از لباس‌ها در محل‌های دفن زباله دفن می‌شوند و کمتر از ۱٪ به لباس‌های جدید بازیافت می‌شوند، هزینه‌های قابل توجهی نه تنها از نظر منابع غیرقابل جایگزین، بلکه از نظر اقتصاد نیز از طریق دفن زباله وجود دارد. در حال حاضر، تخمین زده می‌شود که سالانه ۱۴۰ میلیون پوند لباس در بریتانیا به محل‌های دفن زباله فرستاده می‌شود. اگرچه بخش قابل توجهی از الیاف بازیافتی به مواد عایق، دستمال‌های صنعتی و مواد پرکننده تبدیل می‌شوند، اما هنوز تنها ۱۲٪ از کل مواد دور ریخته شده را تشکیل می‌دهند. جهان به طور فزاینده‌ای نگران هزینه‌های زیست‌محیطی و اجتماعی مد، به ویژه اقلامی است که طول عمر کوتاهی دارند. مد تولید انبوه اغلب در مناطقی تولید می‌شود که نیروی کار ارزان است، اما شرایط کاری می‌تواند نامناسب باشد.
تصویر :europarl.europa.eu
کارگاه‌های تولیدی حتی در کشورهایی با مقررات سختگیرانه‌تر نیز یافت می‌شوند. حمل و نقل محصولات از محل تولید به نقاط فروش به افزایش ردپای کربن در صنعت نساجی کمک می‌کند؛ طبق گزارش‌ها، در سال ۲۰۱۵، ۱.۲ میلیارد تن دی اکسید کربن منتشر شده است. تصور می‌شود که رنگرزی و تکمیل منسوجات به ۲۰٪ از آلودگی آب جهان کمک می‌کند، و انتشار میکروفایبر در طول شستشو سالانه به نیم میلیون تن آلودگی پلاستیکی می‌رسد. ردپای آب در صنعت مد به ویژه مشکل‌ساز است. آب در سراسر تولید لباس، از جمله در رشد محصولاتی مانند پنبه و در فرآیندهای بافندگی، تولید، شستشو و رنگرزی، استفاده می‌شود. تولید لباس جین به تنهایی بیش از ۵۰۰۰ لیتر آب برای یک شلوار جین مصرف می‌کند. وقتی این را به مصرف بیش از حد آب، مواد شیمیایی و انرژی توسط مصرف‌کنندگان در فرآیند لباسشویی و در نهایت دور ریختن آنها در محل‌های دفن زباله یا سوزاندن اضافه کنید، تأثیر زیست‌محیطی بسیار زیاد می‌شود.
همزمان با افزایش تقاضا برای مد سریع، ردپای زیست‌محیطی این صنعت نیز افزایش می‌یابد. تأثیرات منفی آن به وضوح در کل زنجیره تأمین مشهود است - از رشد مواد اولیه گرفته تا دفع لباس‌های کم‌استفاده. همزمان با افزایش آگاهی از جنبه‌های تاریک‌تر مد، تقاضا برای تغییر نیز افزایش می‌یابد - نه فقط از سوی نهادهای نظارتی و گروه‌های اقدام جهانی، بلکه از سوی مصرف‌کنندگان انفرادی. مردم خواهان لباس‌های اخلاقی، پایداری و سبک هستند. اما دستیابی به این امر پیچیده است.
بخش اول از مطلب : پایدارسازی مد: ضایعات و مسئولیت جمعی
در مورد مد پایدار و بازیافت بیشتر بخوانید :
روندهای مد پایدار برای سال 2025: منتظر چه باید بود ؟(2024-25)
چرا مد اجاره و مد پایدار در دنیای امروز توجه بیشتری را به خود جلب کرده است.(2025)
کمد لباس ما در سال 2030: اجاره ای، بازیافتی و بازسازی شده(2025)
