مجله بنیادی
مد در دهه 1960 به تدریج در همه جنسیت ها و سنین عادی تر شد. لباس‌های زنانه از سه روند کلی پیروی می‌کردند: تداوم ظرافت زنانه دهه قبل، سبک‌های جوانی مری کوانت و تأثیر عصر فضا، و سبک «هیپی» اواخر دهه 1960. لباس‌های مردانه شاهد افزایش رنگ و طرح، نفوذ نظامی و نمادهای مد جدید در قالب ستاره‌های راک بودند. لباس‌های کودکان کمتر تغییر می‌کردند، اما از نظر رنگ و الگوی معمولی‌تر و روشن‌تر شدند.
لباس زنانه
به طور کلی، سه گرایش اصلی در لباس‌های زنانه دهه 1960 وجود داشت: 1) ظرافت زنانه‌ای که از دهه قبل در افرادی مانند بانوی اول ژاکلین کندی به ارث رسیده بود، 2) طرح‌های سرگرم‌کننده و جوان پسندی که توسط Swinging London رواج یافت) سبک های هیپی تحت تأثیر شرق در اواخر دهه 1960. همراه با این سبک‌های متنوع، تغییری در روش خرید زنان و اینکه این سبک‌ها برای چه کسانی ساخته شده‌اند، رخ داد.
در سال های اولیه دهه، مد در امتداد خطوط دهه 1950 ادامه یافت. کت و شلوار دامن و اکسسوری های هماهنگ کننده با گذر از یک دهه به دهه بعد مورد تاکید قرار گرفتند. بانوی اول ژاکلین کندی این نگاه را در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری و دوره کوتاه ریاست جمهوری همسرش نشان داد. او در سرتاسر جهان به خاطر ظاهر زنانه‌مانندش که شامل کت و شلوارهای دامن جعبه‌ای مانند کت و شلوار جیوانشی و کت و شلوار سرمه‌ای ، لباس‌های غلاف و خط دار و تاثیر عمیق مجلل بود در این لباس ها مورد تحسین قرار گرفت. کت‌ها – همه با دستکش‌های سفید، مروارید، و کلاه همسان پوشیده شده‌اند. این ظاهر توسط افرادی مانند Hubert de Givenchy و Cristóbal Balenciaga تولید می شد. اما با گذشت دهه، مشخص شد که حرکت به سمت نوع جدیدی از طراحان در دهه 1960 بود.
پدیده فرهنگی به نام Swinging London در سال 1955 آغاز شد اما در اوایل تا اواسط دهه 1960 به اوج خود رسید. این پدیده ای بود که بر جوانی متمرکز بود، موسیقی و مد را برجسته می کرد. بیتلز و دامن کوتاه، Twiggy و The Who را برای ما به ارمغان آورد. طراحي كه جنبش «زلزله جواني» را رهبري كرد، مري كوانت بود كه اولين مغازه خود را به نام بازار، در جاده کینگ در چلسي لندن در سال 1955 افتتاح كرد. طرح هاي ساده و رنگارنگ كوانت براي نوجوانان و جواناني كه درآمد قابل تصرف بيشتري داشتند جذاب بود. هر نسل قبل با ظاهر خفه کننده نسل قدیمی تفاوت داشت و برای زنان جوانی که سبک های کودکانه تولید شده توسط کوانت را پذیرفتند جذاب بود. جیمز لاور، مورخ مد، درباره کوانت در لباس و مد می نویسد: تاریخچه مختصر،
او با رد محدودیت‌های نمایش‌های فصلی، بیست و هشت مجموعه را در سال‌های اولیه‌اش تولید کرد و طرح‌های ساده، کاربردی و اغلب ترکیبی را خلق کرد که عنصری از بی‌کلاسی را داشت که کاملاً با حال و هوای دهه شصت سازگار بود.» )261 -262(
بازار به سبک بوتیک جدید در حال توسعه یافتن بود، یک روش جدید انقلابی برای خرید که با آتلیه طراحان سنتی و فروشگاه بزرگ مسیرهای متفاوتی را ارائه می داد در راه بود. علاوه بر دسترسی به لباس‌ها در مغازه، بوتیک‌ها همچنین فضایی دیوانه‌کننده برای خرید خارج بوتیک و رو باز ایجاد کردند. لیندا پرزیبیشفسکی در کتاب خود به نام هنر گم‌شده لباس‌پوشی می‌نویسد: «بوتیک‌ها مکان‌هایی بودند که موسیقی مدرن در آن نواخته می‌شد و صاحبان و مشتریان جوان. روی طراحی ها و استایل ها جدیدی که فقط در اندازه های کوچک و سایز های خاص طراحی می شد با برندهایشان همکاری کردند.
لباس مردانه
همانطور که لباس های زنانه در دهه 1960 رنگارنگ تر و غیررسمی تر شدند، لباس های مردانه نیز رنگارنگ تر شدند. درحالی‌که لباس‌های مردانه در دهه 1950 به سمت سبک‌های غیررسمی‌تر حرکت کردند، انرژی هیجان‌انگیز Swinging London راه خود را با چاپ‌ها و رنگ‌های روشن برای مردان پیدا کرد. از آنجایی که بیش از صد سال است که در مد مردانه حرکت چندانی وجود نداشته است، این تغییر چشمگیر بود. V&A می نویسد،
«شاید قابل توجه ترین پیشرفت در لباس دهه 1960 تغییر چشمگیر لباس مردانه بود. در 150 سال گذشته، لباس‌های مردانه به صورت سفارشی ساخته می‌شدند و ظاهری ساده و تاریک داشتند. اکنون عناصر رنگارنگ جدیدی معرفی شدند، مانند ژاکت بدون یقه که با شلوار و چکمه های باریک پوشیده می شد.» (تاریخ مد 1900-1970).
