مجله بنیادی
بر خلاف H&M - که چند روز پیش در این ستون ها مورد بحث قرار گرفت - که سال ها برای بالا بردن سطح تلاش می کرد، Fast Retailing عملکرد عملیاتی قابل مقایسه با Inditex را ارائه می دهد.
تفاوت این دو قهرمان این است که ژاپنی ها در دهه گذشته از کاهش مداوم ارزش ین رنج برده اند. به این ترتیب، علیرغم رشد فنی برتر، بر اساس مبادله به یورو یا دلار، این گروه اسپانیایی است که مالک زارا است که پیشتاز است.
Uniqlo به طرز درخشانی از یک مدل هوشمند بهره می‌برد: با هزینه کم در آسیا تولید می‌شود، مجموعه‌های ( کالکشن ها ) آن فوق‌العاده مینیمالیستی و بسیار استاندارد هستند، که با این حال مانع از لذت بردن برند از هاله‌ای معتبر از کیفیت نزد مشتریانش نمی‌شود.
این شاهکار شایسته ستایش است و به گروه اجازه می دهد تا به حاشیه های عملیاتی دو رقمی دست یابد، هرچند کمتر از حاشیه های زارا. دلیل آن وجود "فروشگاه های شاخص" یونیکلو است که زارا تصمیم گرفته است تا حد امکان سطح فروشگاه های خود را کاهش دهد.
خطر اصلی همچنان قرار گرفتن بیش از حد Uniqlo در بازار چین است که هنوز بیش از دو سوم فروش بین المللی این برند را تشکیل می دهد. یک اثر محو شدن مد یا یک جنبش بایکوت - برای مثال به دنبال سرد شدن روابط چین و ژاپن - عواقب جدی خواهد داشت.
برای غلبه بر این مشکل، Uniqlo در حال سرمایه گذاری بسیار تهاجمی در اروپا و ایالات متحده است. موفقیت تجاری وجود دارد، اما تلاش برای توسعه بر حاشیه‌ها سنگینی می‌کند، در حالی که هنوز راه زیادی در پیش است: Uniqlo بیش از 900 فروشگاه در چین، 800 در ژاپن و کمتر از 650 فروشگاه در بقیه جهان دارد.
قابل توجه است که بازار، علیرغم عملکرد عملیاتی برتر اسپانیایی ها، همیشه به Fast Retailing با برتری بسیار واضح نسبت به Inditex اهمیت داده است. قرار گرفتن بیش از حد در معرض چین - بزرگترین بازار مصرف کننده جهان - به وضوح این رفتار متفاوت را توجیه می کند. ارزیابی مشروعیت آن بر عهده همه است.
گوشه ای از مقاله برندلینگ برند uniqlo
