T’s 25 تاثیرگذارترین مجموعه لباس زنانه: طراحان ایتالیایی که ما نادیده گرفته ایم (2024-25)

۲۷ آذر ۱۴۰۳ آپ آرت هنر مدرن در صنعت مد ، اخبار صنعت مد ، برند ، طراحان لباس ، برای ، از ، قدرت ، ثروث ، لوکس ، نمایش های مد لباس پاریس

مجله بنیادی

مروری بر یک رویداد و خبر تاثیر گذار

T’s 25 تاثیرگذارترین مجموعه لباس زنانه: طراحان ایتالیایی که ما نادیده گرفته ایم

در ورساچه، والنتینو و دیگر نمایش های مهمی که در لیست اصلی قرار نگرفتند.

پاملا گلبین، یکی از پنج شرکت کننده که اخیراً به تی کمک کرد تا 25 مجموعه لباس زنانه پس از جنگ را تعیین و انتخاب کند، می گوید: «برای درک مد ایتالیایی، باید از ابتدا شروع کنید. او به فوریه 1951 در خانه فلورانسی جیووانی باتیستا جورجینی، کارآفرین ایتالیایی اشاره می کند که روزنامه نگاران آمریکایی و خریداران فروشگاه های بزرگ را برای کشف درخشان ترین استعدادهای کشور دعوت کرد. جورجینی در اقامتگاه خصوصی خود میزبان یک نمایش کوچک با چندین طراح از جمله امیلیو پوچی بود که نه تنها بهترین مد ایتالیایی را ارائه می‌کرد، بلکه جایگزینی کم‌هزینه‌تر و اسپورت‌تر برای سبک پیچیده فرانسوی که در آن دوران حاکم بود، ارائه می‌کرد.

آنچه در ادامه می‌آید، افکار او درباره برخی از مجموعه‌های مهمی است که پس از نمایش جورجینی ارائه شد - رویدادی به قدری موفق، که رسانه‌های آمریکایی شروع به این سوال کردند که آیا فلورانس جایگزین پاریس به عنوان پایتخت مد جهان خواهد شد.

والنتینو اثر والنتینو گاروانی، بهار 1968

مد در این زمان با ایده هایی از رنگ‌های تند و اشکال ملایم بود و سپس والنتینو مجموعه‌ای را به نمایش گذاشت که کاملاً سفید بود. این یک موفقیت بزرگ برای روزنامه‌نگاران و همچنین برای مشتریان بود: ژاکلین کندی برای عروسی خود با ارسطو اوناسیس یک ماکسی آستین بلند ملایم و پوشیده از توری سفید را برای عروسی خود انتخاب کرد که مسیر تاریخ والنتینو را تغییر داد. پوشش رسانه ای پس از آن نه تنها طراح را به شهرت بین المللی رساند. همچنین در مقیاس جهانی کیفیت و استعداد مد ایتالیایی را تایید کرد. این اولین بار نبود که رنگ سفید در مرکز یک مجموعه قرار می گرفت. André Courrèges آن را برای بهار 1965 معرفی کرده بود. اما تفاوت این بود که والنتینو رنگ سفید ملایم و کرمی را انتخاب کرد - تقریباً مانند یک رنگ ترد و خنثی که می توانست جذاب تر باشد و برای همه بپوشد.

وقتی والتر آلبینی اولین مجموعه را به نام خودش منتشر کرد، طرفداران زیادی در ایتالیا داشت. او سال ها به عنوان مشاور برای چندین شرکت، از جمله Krizia از Mariuccia Mandelli کار کرده است. اما جالب اینجاست که درست زمانی که مد ایتالیایی در سطح بین‌المللی شناخته می‌شد، آلبینی وارد شد و کل اکوسیستم را مختل کرد. در آن زمان، شما تولیدکنندگان پوشاک آماده‌ای داشتید که طراحان آزاد را استخدام می‌کردند - که در آن زمان استایلیست‌ها نامیده می‌شدند تا سبک خاصی به تولیدات خود بدهند، از این رو عنوان شغلی را به خود اختصاص دادند. با این مجموعه، آلبینی با نشان دادن نام خود بر روی برچسب، پارادایم را تغییر داد. در نهایت، ورودی خلاقانه فریلنسرها شناسایی شد. این مجموعه تأثیر بسیار مهم دیگری نیز داشت: آلبینی تصمیم گرفت آن را در میلان که پایتخت اقتصادی ایتالیا بود به نمایش بگذارد. او به سرعت توسط طراحان دیگری مانند Ottavio و Rosita Missoni و بعداً Gianfranco Ferré دنبال شد. همه آنها در میلان شروع به نمایش کردند، که کانون لباس های آماده زنان در ایتالیا شد.

جورجیو آرمانی، بهار 1976

رومئو جیگلی در مد ایتالیایی جایگاه ویژه ای دارد. سیلوئت او نقطه مقابل لباس های قدرت دهه 1980 بود و طرح های شاعرانه او در آغاز این دهه نشان از تغییری عظیم داشت. او فرم‌های نرم و گرد را آورد که هم مجلل و هم غنی بودند - اما نه bling-bling، که در دهه 80، نام نوعی از بازی بود. با این مجموعه، شکل مشخصی که او چند سال قبل شروع کرده بود را روی این مجموعه گذاشت. این طراحی در استایل شکوفه کامل بود و فردی را که این طراحی را به تن داشت را در پارچه‌های مجلل و زینتی می‌پیچید به نمایش می گذاشت. مدل‌های ارائه‌شده او همگی در کت واک بسیار آهسته با کفش‌های تخت راه می‌رفتند. این شامل 180 مدل کامل از زنانی که ورساچه و دولچه و گابانا در آن زمان لباس می‌پوشیدند هم می شد. این هم زمانی بود که گیگلی شخصی را استخدام کرد که داستانی بسیار متفاوت در مد بنویسید و به اجرا در آورد و این فرد الکساندر مک کوئین بود.»

گوچی اثر تام فورد، پاییز 1996، و گوچی اثر الساندرو میکله، پاییز 2015

وقتی به گوچی فکر می‌کنیم، دو کلمه به ذهن می‌رسد: «قدرت» و «احساس». و این بلافاصله من را از پورنو شیک تام فورد به گیک شیک الساندرو میکله رساند. من فکر می‌کردم مهم است که نام این دو طراح را که دوگانگی گوچی را نشان می‌دهند، نام ببرند - آنها با هم از قدرت برند و آنچه که به واژگان مد آورده است صحبت می‌کنند. با وجود اینکه پاییز 1995 به عنوان موفقیت فورد در نظر گرفته می شود، مجموعه 1996 اصلاح خاصی را در زیبایی شناسی سوپرگل او ارائه کرد. این کالکشن هم با رنگ ها تند همراه بود و هم براق بود، با پالت رنگی کاهش یافته (بیشتر مشکی و قرمز) و پایانی از لباس‌های سفید نمادین که به چارلز و ری ایمز اشاره می‌کردند. جایی که دوران فورد با بازسازی کیف دستی بامبو آغاز شد، میشل – که پس از سال‌ها کار در استودیوی طراحی آن خانه را به خوبی می‌شناخت – میراث خود را با یک کفش راحتی خزدار آغاز کرد. و این واقعاً تفاوت بین آنها را نشان می دهد: میشل دیدگاه بسیار رمانتیک تری را برای برند پیشنهاد کرد و ارجاعات قدیمی از براق و تزئینات براق را به ارمغان آورد. با این مجموعه، او سبک شخصی و خصلت خاصی را که به درستی توسعه داده است، تجلیل کرد.

ورساچه اثر جیانی ورساچه، پاییز 1997

این آخرین مجموعه جیانی ورساچه بود. او تنها چند روز پس از اولین نمایش آن در خارج از خانه اش در میامی بیچ هدف گلوله قرار گرفت. به همین دلیل مجموعه مهمی است. اما به دلیل محدودیت سبکی نیز به یاد ماندنی است، حتی اگر در ریتز پاریس روی صحنه رفت و همه سوپرمدل ها در آن حضور داشتند. جالب اینجاست که خود ورساچه این دوره را مینیمالیسم توصیف کرده است. اما این مجموعه ای بسیار جسورانه است که سختگیرانه، و جسورانه است. و فقط یک نقش مکرر داشت: یک صلیب طلایی بیزانسی. لباس‌های مشبک نمادین او در فینال، با طلای کورکننده، که بر روی بدن الهه‌های زیبا پوشیده شده بود، ارائه شد. و اینگونه به پایان رسید - نزدیک به یک زندگی استثنایی.»

Fendi اثر کیم جونز، استراحتگاه 2022

چگونه می‌توانیم فندی را در نظر نگیریم؟ در طول تاریخ طولانی خود، این برند لحظات باورنکردنی زیادی داشته است. این شرکت در دهه 1920 به عنوان یک شرکت خز تأسیس شد، سپس توسط پنج زن - که همگی دختران بنیانگذاران بودند - که پس از جنگ به این تجارت پیوستند، تغییر شکل داد. و سپس آنها کارل لاگرفلد را وارد کردند که در طول 54 سال تصدی خود این برچسب را مدرن کرد. این مجموعه کاملا استثنایی است: شما یک خانه رومی دارید که اکنون بخشی از یک گروه لوکس فرانسوی، LVMH است. در راس خلاقیت آن، شما یکی از نوه های بنیانگذار، سیلویا ونتورینی فندی، و همچنین یک طراح انگلیسی به نام کیم جونز را دارید - که از یک آمریکایی به نام مارک جیکوبز دعوت کرد تا در جشن سی و پنجمین سالگرد یک نماد نمادین، بخشی از مجموعه را طراحی کند. این کیف دستی، باگت، با اشاره به نماد جواهرات آمریکایی تیفانی. و در شهر نیویورک نمایش داده شد. من فکر می‌کنم این مکان به اندازه هر مکان دیگری برای پایان دادن به این داستان است.»

در مورد خلاقیت در مد بیشتر بخوانید: