مجله بنیادی
پس از اینکه کارش در مورد مطالعه حلال‌های مایع یونی توسط کووید کنار گذاشته شد، پیتر گورس از زمان استراحت خود برای ایجاد برچسب «حقایق مربوط به لباس» استفاده کرد که بر روی برچسب‌های حقایق تغذیه‌ای موجود در محصولات غذایی طراحی شده بود.
تصور کنید که بدانید چه چیزی در پیراهن شما وجود دارد به گونه ای که شما را از ترکیبات و مواد مغذی سس مایونز مطلع است. این معمایی بود که یک طراح صنعتی بریتانیایی به نام پیتر گورس را در طول همه گیری درگیر کرد. تعامل لباس با انسان
پس از اینکه کارش روی مطالعه حلال‌های مایع یونی توسط کووید کنار گذاشته شد، گورس از زمان توقف و آزاد خود برای ایجاد برچسب و برند خود به نام «حقایق لباس» استفاده کرد. او آن را بر روی برچسب‌های (برند ) حقایق تغذیه‌ای که در همه جا روی غذاهای بسته‌بندی شده در بیشتر نقاط جهان وجود دارد، کار کرد و نان تجاری و مصول خود را طراحی کرد.
سال‌ها پوشش دادن به صنعت مد، من را برای آنچه که یک لیبل چاپ شده روی برچسب تاب پوشاک می‌توانست منتقل کند،آماده نکرد و در مورد آن فکر نکردم - اطلاعاتی درباره فیبر و محتوای شیمیایی، عمر لباس، ریختن میکروفیبر، مواد بازیافتی ، منابع سوختنی و الیاف تجدیدپذیر ، که بسیاری از خریداران می خواهند بدانند و باید بدانند .
چیزی که گورس توسعه داده است، ظریف، بسیار نواب آمیز، و به طرز فریبنده ای ساده است: ابزاری موجز و مبتکرانه برای برقراری ارتباط با بسیاری از آنچه در تولید لباس است. اگر اتحادیه اروپا توجه داشته باشد و در نظر داشته باشد که برچسب‌های و لیبل های آموزنده‌تر و مصرف‌کننده با برچسب‌های hangtag در حین اجرای مقررات برای مبارزه با شستشوی سبز در سال جاری اتخاذ کند، برای او مفید هم خواهد بود.
گورس اخیراً در یک تماس گفت: «می‌خواستم به مردم بفهمانم که لباس‌ها محصولات پیچیده‌ای هستند.
انطباق Gorse برای برچسب های تاب لباس آشنا و هضم آن آسان به نظر می رسد. سپس شوک ها می آیند. یک نمونه لباسی را با 45 گرم مواد شیمیایی در هر 100 گرم پارچه توصیف می کند که حاوی 112 ماده شیمیایی مصنوعی است. این لباس 25432 مایل را از طریق زنجیره تامین خود طی کرد و 137951 میکروفیبر در هر شستشو از بین خواهد رفت. و کارگران نساجی آن 45 درصد از دستمزد زندگی محلی را دریافت می کردند.
آیا می توانم پیراهنی با مسافت پیموده شده کمتر، مواد شیمیایی کمتر و پرداخت بهتر ببینم؟
ما می دانیم که ارائه اطلاعات به مصرف کنندگان یک راه قدرتمند برای شکل دادن به مصرف است. کنگره ایالات متحده در سال 1990 سازمان غذا و دارو را موظف به طراحی برچسب تغذیه ای جدید برای غذاهای بسته بندی کرد. این آژانس شرکت طراحی Greenfield Belser Ltd را استخدام کرد زیرا یکی از بنیانگذاران آن، Burkey Belser، برچسب‌های موفق «EnergyGuide» را برای لوازم خانگی طراحی کرده بود.
برچسب حقایق تغذیه ای نمادین هلوتیکا که در سال 1994 پدیدار شد، توسط یک جعبه سیاه پررنگ احاطه شده بود که به گفته بلسر، نشان می داد که فضای داخل آن معادل یک برند دولتی است و «تولیدکنندگان نمی توانند به اموال عمومی تجاوز کنند». به زودی یک آگهی تبلیغاتی به آمریکایی ها گفت که این برچسب به تشویق انتخاب های سالم تر و کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی کمک می کند. دو سال بعد، انگلستان نیز از این روش پیروی کرد. در حال حاضر اکثر کشورها نوعی از برچسب ها را دارند که طراح ایتالیایی ماسیمو ویگنلی در سال 1996 آن را شاهکار "معماری اطلاعات" مسئولیت اجتماعی نامید.
تولیدکنندگان مواد غذایی به زودی محصولات را برای کاهش چربی های اشباع شده و سدیم، در کنار افزایش محتوای سالم تر مانند فیبر، دوباره فرموله کردند.
ما امروز توانایی خود را برای دانستن حجم شکر در یک وعده خامه فرم گرفته بدیهی می دانیم. آیا ما نباید بدون استخدام یک شیمیدان خصوصی بدانیم چه چیزی در لباسمان وجود دارد؟
گورس برچسب حقایق پوشاک خود را در لینکدین اعلام کرد. او می‌گوید: «فکر می‌کردم برخی از دوستانم آن را ببینند. او به سرعت از سیل پاسخ ها متحیر شد، از جمله یکی از یک گروه مشاوره اندازه گیری تاثیر، و دیگری از یک تولید کننده پوشاک چند برندی که وعده بودجه می داد.
سپس، گورس یک اشتباه مبتدی مرتکب شد. زمانی که تولیدکننده پوشاک در سال 2023 تقاضای انحصاری برای تأمین مالی این برچسب کرد، او موافقت کرد و بحث با سایر نهادها را متوقف کرد. گورس می گوید: «من ساده لوحانه با آن موافقت کردم و دیگر با دیگران صحبت نکردم.
او می‌گوید ظرف یک سال مشخص شد که اهداف گورس و اهداف برند در تضاد هستند. او می‌گوید: «به طور بالقوه آنها را به تعویق انداختم زیرا می‌خواستم یک برچسب معتبر ایجاد کنم. «کلمه «مواد شیمیایی» را نگویید. نگویید «دستمزد». نگویید «میکروالیاف». یک سال پیش، این شرکت از توافق خارج شد و برچسب حقایق پوشاک را در مربع یک گذاشت.
او می‌گوید که گورس اکنون به گفتگو با سایر سرمایه‌گذاران بالقوه، از جمله یک برند اروپایی بزرگ که درخواست پیشنهاد داده است، بازگشته است، و از ترس از دست دادن حامی احتمالی دیگری از نام بردن نام برند خودداری کرد.
گورس ممکن است به دنبال حمایت در مکان های اشتباه باشد. داده‌های تغذیه و مصرف انرژی لوازم خانگی توسط تولیدکنندگان ارائه می‌شود، زیرا دولت‌ها آن را به نفع همه شهروندان می‌خواهند. برچسب ها مفید هستند زیرا داده ها جهانی و یکنواخت هستند و توسط استراتژی برندسازی شرکت تعیین نمی شوند. این قانون‌گذاران و سازمان‌های دولتی هستند که باید این برچسب را اتخاذ کنند، همانطور که حقایق تغذیه را انجام دادند.
من از سال جیاردینا، استاد توسعه و بازاریابی نساجی در مؤسسه فناوری مد آمریکا، که علاقه زیادی به پایداری دارد و شاگردانش از این برچسب در پروژه‌های نهایی خود استفاده می‌کنند، درباره برچسب گورس مطلع شدم. Giardina امیدوار است که برچسب حقایق پوشاک به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد.
حقایق پوشاک می تواند نحوه انتخاب لباس و همچنین میزان هزینه ای که مایلیم برای آن بپردازیم را تغییر دهد. اکثر مصرف کنندگان این روزها نسبت به شستشوی سبز محتاط هستند، بنابراین داشتن اندازه گیری های جهانی - حتی اگر ناقص باشد - به ما خریداران کمک می کند تا تصمیمات هوشمندانه تری برای خود و کره زمین بگیریم.
یک توافق تقریباً جهانی وجود دارد مبنی بر اینکه جهان پر از پوشاک است. در سواحل شسته می شود، خون، مایع منی و شیر مادر را با میکروفیبرها مسدود می کند، مواد شیمیایی آن توسط پوست ما جذب شده و توسط دستگاه تنفسی ما استنشاق می شود.
مصرف کنندگان می توانند بدانند که آیا غذای آنها حاوی زرد شماره 5 است یا خیر، یک رنگ خوراکی مصنوعی مرتبط با کهیر و آسم، به دلیل الزامات برچسب زدن. آیا ما نباید در مورد صدها ماده شیمیایی مورد استفاده برای بافت، چروک و رنگ کردن پارچه هایمان بدانیم؟
ما تعداد وعده های یک جعبه چوب شور را می دانیم. آیا نباید بدانیم که از یک ژاکت کش باف پشمی انتظار چند پوشیدن داشته باشیم؟
من بخشی از این را توسط آندریا فریس، یکی از بنیانگذاران Ciclo Textiles، یک شرکت کالیفرنیایی با فناوری که به تجزیه زیستی پلی استر کمک می کند، به جای ریختن به تن الیاف میکرو، اجرا کردم. او این سوال را مطرح کرد که داده‌های مربوط به لباس چقدر می‌تواند دقیق باشد. او می‌گوید: «اندازه‌گیری میزان ریزش میکروفیبر دشوار است. "من فکر می کنم خیلی فنی است که بتوان با مصرف کنندگان به اشتراک گذاشت."
با این حال، برچسب حقایق پوشاک Gorse ظریف‌تر است. این هم پیچیده و هم ساده است، یک زنجیره پوشاک که شامل 16000 ماده شیمیایی مورد استفاده در پلاستیک یا پلی استر، تخمین زده می شود 75 میلیون کارگر پوشاک، زنجیره بازیافت، استفاده از انرژی و ریختن میکروفیبر را در بر می گیرد.
گورس وانمود نمی‌کند که برچسب‌اش بی‌نقص است، و ما نباید منتظر کمال باشیم تا جزئیات محتویات و تولید لباس‌هایمان را بررسی کنیم. او با دقت در منابع تحقیق کرد و داده‌های بدخیم و غیرقابل اندازه‌گیری مانند ردپای کربن و مصرف آب را رد کرد. «از کجا شروع می کنی و کجا تمام می کنی؟ آیا آب مصرفی برای خروج گاز از زمین را اندازه می گیرید؟» او می پرسد.
گورس می‌گوید: «می‌خواستم کل لباس را منعکس کند. "شما همه این تصاویر را از مهارت و هنر لباس دارید، اما این نمونه خوبی از محصولی است که پاشنه آشیل دارد."
