مجله بنیادی
داستان ماسک و هنر ماسک سازی ونیزی
ادامه مطلب
آندریاس آلتومونته، توپی با نقاب در بوهمیا، 1748. رنگ روغن روی بوم. 19 x 38 اینچ (48.3 x 96.5 سانتی متر(
نقاب بالماسکه ونیزی یک اصل اجتماعی از مراسم و جشن تعطیلات در دوره قرون وسطی و رنسانس بود. این جشن‌ها که به عنوان کارناوال ونیز شناخته می‌شوند، به عنوان یک دوره مصرف گزاف برای کاتولیک‌ها برای لذت بردن از روز بعد از کریسمس تا چهارشنبه خاکستر، اولین روز روزه، خدمت می‌کردند.
در اصل، این نقاب توسط اعضای تمام طبقات اجتماعی-اقتصادی برای پنهان کردن هویت تزئین شده بود. این امر ضروری بود زیرا اکثر مرزهای قانونی و اخلاقی در این دوره محو شده بودند، و همچنین قوانین جمهوری ونیز در مورد اختلاط طبقات اجتماعی بالا و پایین نیز محو شده بودند. نقاب ونیزی که در قرن چهاردهم به وجود آمد، در ابتدا به عنوان روشی برای فراگیری و ایجاد یک فرهنگ مسلط ونیزی در مقابل فرهنگی که فقط منافع و اراده نخبگان را منعکس می کرد، در نظر گرفته شد.
علیرغم هرج و مرجی که همراه با کارناوال به وجود آمد - مانند ترور سیاسی، مستی عمومی، دزدی و غیره - محقق تاریخ و فرهنگ آفریقایی رافائل چیجیوکه نجوکو پیشنهاد می کند که این ماسک ریشه های مذهبی باستانی بیشتری نسبت به آنچه مورخان هنر در ابتدا تصور می کردند، دارد.
نجوکو ادعا می‌کند که کارناوال در اصل جشن قدردانی از چرخه‌های زندگی و زمین بوده است، مشابه دیگر ادیان باستانی مبتنی بر اخترشناسی که دوگانگی قدیم و جدید را گرامی می‌داشتند. یکی از قابل توجه‌ترین یافته‌های تحقیقات نجوکو این است که این جشنواره باروری و آفرینش را به عنوان ابزاری برای رشد پایدار ترویج و ارج نهاد.
با این حال، با گسترش شهرنشینی، صنعتی شدن، و فلسفه روشنگری در سرتاسر ایتالیا، این تأکید بر و آیین باروری در کارناوال تغییر کرد. در نهایت، جشن‌ها به دوره‌ای تبدیل شد که نجوکو آن را تنبلی، پرخوری، اروتیسم و لفاظی‌های ضد نظام می‌داند. کارناوال چنان با حرص، خشونت و بداخلاقی همراه شد که در قرن هجدهم، ماسک ها به عنوان یک مزاحم تلقی می شد و در بیشتر مکان های مقدس ممنوع شد.
به طور سنتی، پوشیدن ماسک و شرکت در کارناوال منحصراً به مردان اختصاص داشت، اما در قرن هفدهم زنان شروع به دریافت مجوز برای پوشیدن ماسک و شرکت در این جشن آزادی کردند. ماسک‌ها در اصل طراحی ساده‌ای داشتند، با این حال، با رایج‌تر شدن شرکت در کارناوال و رشد جشنواره، ماسک‌ها به طور فزاینده‌ای پیچیده شدند.
مسلماً محبوب‌ترین ماسک ونیزی ماسک کلمبینا است: نیم ماسکی پرآذین که با جواهرات، پر و رنگ تزئین شده است. این ماسک یا با یک روبان دور سر محکم می شود یا روی باتوم نگه می دارد.
محبوبیت ماسک های تزئین شده در میان طبقه پایین منجر به ایجاد ماسک باوتا شد، یک ماسک سفید یکنواخت که تمام صورت را می پوشاند و اغلب با یک شنل سیاه و سه شاخ هماهنگ می شود. ماسک باوتا یکی از محبوب‌ترین ماسک‌های تمام صورت بود و معمولاً در قرن هجدهم توسط نخبگان در تمام طول سال استفاده می‌شد.
