مد، منیت و روان: وقتی لباس تغییراتی مثبت در ذهن ایجاد می کند (2025) (بخش دوم )

۰۵ فروردین ۱۴۰۴ آپ آرت هنر مدرن در صنعت مد ، طراحان لباس ، تجارت و بیزینس مد صنعت مد ، خلاقیت ، رسانه های اجتماعی ، اینستاگرام ، برند ، آموزش ، با ، از ، جذابیت ، گرایش های طراحی مد

تصویر :bonyadimag.ir

مجله بنیادی

بخش دوم مطلب : مد، منیت و روان: وقتی لباس تغییراتی مثبت در ذهن ایجاد می کند

میشل باتیستا، روانپزشک کودک که در CHU-Lenval در نیس، جایی که بازماندگان تجاوز جنسی را درمان می کند، می گوید: «من به نحوه لباس پوشیدن بیمارانم توجه زیادی می کنم. به عنوان مثال، وقتی نوجوانی در اواسط تابستان با آستین‌های بلند به کلینیک می‌آید، از خود می‌پرسید که آیا آنها خود را بریده‌اند، یا چرا گرما بر او تأثیر نمی‌گذارد، یا چرا برای او اینقدر مهم است که اینقدر گرم باشد.» کاترین برونیمن به نوبه خود می نویسد: "من همیشه شیفته تغییرات کمد لباسی هستم که در طول فرآیند درمانی رخ می دهد." اما آیا این پوست دوم - لباس - به جای اینکه صرفاً آشکار باشد، ظرفیت همسو شدن با پوست اول را دارد؟ میشل باتیستا متقاعد شده است که این کار را انجام می دهد، به خصوص در مورد بیماری های مرتبط با عزت نفس، مانند بی اشتهایی.

مریلین بلیو-ویگوروکس: "لباس می تواند روح را ترمیم کند. پزشکی نمی تواند همه چیز را درست کند. دختر جوانی را به یاد می آورم که خود را می برید. به او گفتم: "گوش کن، اگر می خواهی دوباره خودت را کوتاه کنی، فقط لباس را پاره کن!" او از آن نقطه به بعد دیگر از بریدن خودداری کرد زیرا از لباس ها خوشش می آمد.

تصویر :pinterest.com

در پایان دهه 1990، او زن دست راست مارسل روفو در هنگام ایجاد L’Espace Arthur در بیمارستان تیمون در مارسی، یکی از اولین واحدهای مراقبت روانی در فرانسه بود که به طور کامل به نوجوانان اختصاص داشت. در آنجا، او در راه‌اندازی یک «کتابخانه لباس» شرکت کرد، فضای جدیدی که نوجوانان بدحال می‌توانستند به همراه پرسنل پرستاری برای امتحان و قرض گرفتن لباس‌های طراحان، که هر فصل از طریق همکاری با Maryline Bellieud-Vigouroux، بنیان‌گذار Maison Mode the librarye veshje و کتابخانه inditeriteran عرضه می‌شد، بروند. او می گوید: "ایده این بود که روی هویت روان تنی نوجوانان کار کنیم. سطل های پر از لباس، در اتاقی با آینه وجود داشت. با لباس ها، ما توانستیم روی تصویر نوجوانان تاثیر بگذاریم. این پروژه حمایت نوجوانان بستری در بیمارستان را جلب کرد که بیماری های خود را فراموش کردند. بدن، شیئی که همه آنها را فراموش کردند، دوباره به سوژه اصلی تبدیل شد." مریلین بلیو ویگورو ادامه می دهد: "بسیاری از آنها ابتدا حتی لباس را امتحان نکردند، فقط پارچه را لمس کردند. این اولین تماس بود. و سپس، کم کم جرأت کردند لباس ها را جلوی آینه امتحان کنند و آنها را قرض بگیرند." "لباس می تواند روح را ترمیم کند. پزشکی نمی تواند همه چیز را درست کند. من دختر جوانی را به یاد می آورم که خود را کوتاه می کرد. به او گفتم: "گوش کن، اگر می خواهی دوباره خودت را کوتاه کنی، به جای آن فقط لباس را پاره کن!" او از آن نقطه به بعد دست از بریدن خود کشید زیرا از لباس ها خوشش می آمد. آنها روی روح و روانش تأثیر گذاشتند، اما به پوست خودش احترام گذاشت. دکتر باتیستا موافق است: "هرچه یک لباس از نظر آنچه که برای ما نشان می دهد زیباتر باشد، احتمال اینکه ما در آن احساس خوبی داشته باشیم بیشتر می شود. این باعث افزایش عزت نفس می شود. این بسیار مهم است. امروز، من در زمینه تروما کار می کنم، و زمانی که شما آسیب دیدید، فقط خود را از طریق آن ضربه می بینید. خرید یک لباس به دلیلی غیر از استفاده از یک پروژه ارزشمند است. به شما کمک کند زندگی خود را دوباره شروع کنید.»

Saveria Mendella: "مصرف بیش از حد و لباس های آماده ما را به این فکر رسانده است که می توانیم ظاهر خود را به راحتی تغییر دهیم، همانطور که می توانیم خلق و خوی خود را تغییر دهیم."

تصویر :pinterest.com

اگرچه در آن زمان حمایت همه کادر پزشکی را جلب نکرد، اما این ابتکار که شامل تبدیل لباس و مد به ابزارهای درمانی مشابه دارو بود، سابقه خوبی دارد. بعداً در پاریس، در Maison de Solenn، واحدی برای نوجوانان در بیمارستان کوچین، که اکنون توسط روانپزشک ماری رز مورو اداره می شود، به تصویب رسید. میشل باتیستا، که ممکن است در حال حاضر به دنبال یک کتابخانه جدید به دنبال راه‌اندازی لباس باشد، می‌گوید: "جعبه پاندورا را آزاد کرد! در ابتدا، مردم از من می‌پرسیدند که آیا اینتوتک [کتابخانه لباس] به طور ضمنی اشاره می‌کند که ما از حیوانات در درمان استفاده می‌کنیم، همانطور که "دام‌پزشک" و همچنین در کلمه "دام‌پزشک" ممکن است نشان دهد. کتابخانه‌های لباس که به شیوه‌ای تجربی ایجاد شده بودند، در آن زمان موضوع مطالعات علمی نبودند. "ما از یک فرض تجربی شروع کردیم. ایده این بود که از لباس به عنوان پوست دوم استفاده کنیم، به عنوان رابطی بین خود بدنی، خود متفکر و خودی که به دیگران مربوط می شود. مشکل این است که مد همیشه یک مفهوم مالی دارد. اما مد درمانی همچنین می تواند در مورد لذت لمس پارچه، تاثیر رنگ های آن بر چشم باشد. بینایی، حس حسی، تحریک می شود."

ادامه دارد

در مورد آموزش در صنعت مد بیشتر بخوانید :