مجله بنیادی
محصولات برند امیلیا اورتمن تلفیقی از طرحهای مینیمال و پارچههای تکرنگ و ارگانیک است که به شیوهای پایدار و سازگار با زیستبوم تولید شدهاند.
اورتمن که از کودکی علاقه وافری به مُد و طراحی لباس داشته میگوید با اصرار دیگران از تحصیل در این رشته منصرف شده است و میافزاید: «طراحی بلد نبودم و دیگران گفتند نمیتوانی طراحی مُد بخوانی و از این راه پول در بیاوری. من هم بهخاطر این حرفها رفتم و بازرگانی خواندم.»
او بعدها وارد کار فروش لباس ورزشی شد و عشقوعلاقهاش به مُد و لباس دوباره از همینجا سراغ او آمد. او در کلاسهای شبانه ثبت نام کرد و بالاخره طراحی یاد گرفت و بهواسطه کار شوهرش راهی دُبی شد.
او میگوید در دُبی دائما آدمهایی با ایدههای تازه میدیده که تعداد از آنها به سراغ او میآمدهاند اما خودش با داشتن سه فرزند و کار کردن همزمان نمیتوانسته به چیز دیگری بیندیشد. او مدتی به طراحی وبسایت دیگر زنان کارآفرین در دُبی مشغول میشود تا سرانجام ضربه بحران کووید او را به خود میآورد.
اورتمن میگوید: «میخواستم کتابی برای بچههایم بنویسم که اگر یک روز دیگر نبودم آن را بخوانند، نوشتم دنبال رؤیایتان بروید و کاری را که عاشقش هستید بکنید، به حرف دیگران گوش ندهید، و اینجا بود که فهمیدم همیشه میدانستهام میخواهم چه کنم، اما نکردهام. بعد وسط قرنطینه، برند مشاورهٔ مُد و لباس خودم را راه انداختم.»
هدف اصلی امیلیا اورتمن آن است که لباسهایش در مشتریان اعتمادبهنفس ایجاد کنند. او میگوید: «دوست داشتم از پارچههای ارگانیک و مقاوم استفاده کنم که روی تن زیبا باشند و احساس خوبی به مشتری بدهند و مردم از خریدنشان راضی باشند. همچنین طراحی مینیمال را دوست داشتم. وقتی لباسی داشته باشید که با همهچیز سِت بشود اعتماد به نفستان بالا میرود، چون میدانید هرچه بپوشید عالی بهنظر میآیید.»
اورتمن میافزاید: «وقتی اعتمادبهنفس داشته باشید میتوانید سراغ عشقوعلاقهتان بروید، یعنی سراغ اهداف و رؤیاهای بزرگتان و چیزهایی بروید که ممکن است کنارشان بگذارید.» او معتقد است که دُبی سرشار از روحیه کارآفرینی است، طوری که «اینجا هرکاری شدنی است.»
او امیدوار است که کسبوکار آنلاینش را در کل منطقه توسعه بدهد و فروشگاهی داشته باشد که هر روز به زنان مشاوره مُد و لباس بدهد.