کاتازوم (چاپ شابلون) هنر ژاپنی (2025)

۲۵ بهمن ۱۴۰۳ پارچه ها و منسوجات ، فرهنگ و کشور ، تجارت و بیزینس مد صنعت مد ، خلاقیت ، منسوجات ، برند ، پارچه ها ، برای ، گرایش های طراحی مد ، صنعت نساجی

تصویر :fashionhistory.fitnyc.edu

مجله بنیادی

در نمایشگاه Order and Border (2010-2011) در موزه هنر سیاتل، کیمونویی چشمگیر از قرن نوزدهم (دوره میجی، 1868-1912) به نمایش گذاشته شد که با استفاده از تکنیک کاتازوم چاپ شده بود.

موزه RISD در نمایشگاه خود «کاغذ حک شده: هنر شابلون ژاپنی» (1998) این تکنیک را توضیح می‌دهد:

شابلون‌های کاغذی ژاپنی یا کاتگامی (به معنای واقعی کاغذ الگو)، ابزارهایی هستند که در فرآیند رنگرزی منسوجات به نام کاتازوم استفاده می‌شوند. در این فرآیند، یک خمیر مقاوم در برابر رنگ از طریق شابلون ساخته شده از کاغذ توت که با آب خرمالو ضد آب شده است، روی پارچه اعمال می شود.

RISD می نویسد کاتگامی "اغلب با نخ های ابریشمی تقویت می شود" و به خودی خود نوعی هنر است. آنها حداقل از قرن دوازدهم در ژاپن برای چاپ پارچه مورد استفاده قرار می گرفتند، اما "عصر طلایی رنگرزی شابلون در اواخر دوره ادو و میجی، حدود 1790-1912 ... در پاسخ به نیازهای زیبایی شناختی طبقه متوسط شهری به طور فزاینده مرفه" (RISD)آغاز شد. انواع مختلفی از کاتاگامی و الگوهای مورد استفاده در کاتازوم وجود دارد، اما همه آنها از مقاومت خمیری استفاده می کنند.

همانطور که مری گاوناس در دایره المعارف لباس مردانه فیرچایلد (2008) توضیح می دهد، مقاومت چسباندن به سادگی به این صورت است:

"روشی برای اعمال رنگ به پارچه بافته شده. به عنوان مثال: در تکنیک رنگرزی ژاپنی به نام کاتازوم، خمیری از برنج را با کمک شابلون روی پارچه می‌مالند. پس از آن، رنگ در هر جایی که پارچه توسط خمیر محافظت نمی شود خیس می شود. (275)

در حالی که کاتاگامی از واشی کوزو (کاغذ توت) و آب خرمالو تهیه می‌شود، کاتازوم سنتی به آرد برنج، سبوس برنج، هیدروکسید کلسیم (آهک ترشی) و رنگ نیل نیز نیاز دارد. (گناهکار)

موزه هنرهای زیبا در بوستون دارای یک قطعه کیمونوی زنانه از طبقه سامورایی‌ها مربوط به اوایل قرن هفدهم در دوره ادو (1867-1603) است. این قطعه دمشی ابریشمی است که با شابلون رنگرزی شده، گلدوزی شده و دارای ورق طلا نیز می باشد. چاپ استنسیل تا دوره هیان (794-1185) به کندی پیشرفت کرد. در هنرهای لباس و نساجی ژاپنی (1974)، سیروکو نوما بینش بیشتری در مورد توسعه کاتازوم در فرهنگ ژاپنی ارائه می دهد و توضیح می دهد که فرآیند رنگ سریعتر و ارزان تر از گلدوزی و بافت های پیچیده است، بنابراین معمولاً برای طبقه پایین استفاده می شود:

"در نهایت رنگرزی شابلون با جایگزینی شابلون های چوبی با شابلون هایی که از کاغذ ضخیم ساخته شده بودند، آسان تر شد. پیشرفت دیگر افزودن روش های رنگرزی مقاوم به مخزن رنگرزی استنسیل بود.

بنابراین، به جای اینکه از طریق قسمت‌های بریده‌شده شابلون روی پارچه اعمال شود، از مواد دافع رنگ مانند موم یا خمیر برنج استفاده می‌شد تا آن قسمت‌ها از رنگ محفوظ بماند و رنگ طبیعی پارچه باقی بماند. (154)

MFA دو نمونه اضافی از رنگرزی استنسیل ارائه می دهد. یک الگوی موج سفید روی پارچه پنبه ای رنگ شده با نیلی با استفاده از کاتازوم در اواخر ادو یا اوایل دوران میجی در قرن 19 به دست آمد. هنرمندانی مانند سادائو واتانابه، فراتر از ایجاد یک طرح تکراری، از روش کاتازوم برای خلق هنر و بازنمایی کتاب مقدس استفاده کردند. در پیتر و کلید (1959)، یک چاپ استنسیل ایجاد شد، روی کاغذ آماده شده قرار گرفت و با جوهر رنگ شد.

خمیر مقاومت روی یک شابلون پخش می شود تا از لایه های مختلف رنگی استفاده شود و هر لایه شکل مشخصی به خود بگیرد. استفاده از خمیر مقاومت در ژاپن در قرن هفتم و هشتم آغاز شد، که در فراتر از پل تاناباتا: منسوجات سنتی ژاپنی (1993)، ویرایش شده توسط ویلیام جی راثبون در ارتباط با موزه هنر سیاتل شرح داده شده است:

«در قرن هجدهم، مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای ساختن الگوهای مقاومتی توسعه یافته بود، که میراثی غنی از طراحی گرافیکی با روش‌های ماندگار تزئین لباس‌ها و پارچه‌هایی که توسط همه طبقات جامعه ژاپن پوشیده و استفاده می‌شد، ایجاد کرد.

متداول‌ترین روش‌های مقاومت در برابر خمیر برنج، تسوتسوگاکی با دست آزاد و کاتازوم با طرح شابلون بود. (131)

در دایره المعارف Kodansha ژاپن (1983)، نویسندگان توضیح می دهند که تجاری سازی در قرن 18 باعث تقویت اقتصاد محلی و استفاده از تکنیک هایی مانند کاتازوم شد:

پارچه‌هایی که در شهرها استفاده می‌شد، به‌طور فزاینده‌ای توسط بافندگان دهقانی که دست‌کم تا پایان قرن اغلب در گروه‌های سازمان‌یافته کار می‌کردند، در حیاط بافته می‌شد. سبک ها توسط بازرگانان شهر، به ویژه آنهایی که در ادو و اوزاکا بودند، تعیین می شد. نمونه لباس‌های آسا و نخی آنها کاتازوم (مقاوم در برابر خمیر برنج، پارچه رنگ‌شده با شابلون)، شیما (راه‌راه‌های بافته شده، و کاسوری (منسوجات ایکات) بود.» (18).

fashionhistory.fitnyc.edu

در مورد هنرهای ژاپنی بیشتر بخوانید :