مجله بنیادی
او پس از حمل دوربین به دست در سراسر میدان‌های جنگ، به عکاس مجله تبدیل شد که به خاطر تصاویرش از سوژه‌های معروفی مانند جورجیا اوکیف و گرتا گاربو شناخته می‌شود.
تونی واکارو به عنوان دانش آموز دبیرستانی در حومه نیویورک، شیفته عکاسی شد. دو ماه پس از فارغ‌التحصیلی، زمانی که در طول جنگ جهانی دوم به ارتش اعزام شد، عکس‌هایی را که برای سالنامه‌اش گرفته بود به یک کاپیتان نشان داد و درخواست کرد که به عنوان عکاس رزمی در سپاه سیگنال استخدام شود.
افسر به او گفت: "تصاویر عالی هستند." اما از آنجایی که او تجربه ای در مبارزه نداشت و برای عکاسی با تجربه بسیار جوان بود، رد شد.
با این حال، در 21 سالگی، او به اندازه کافی بزرگ بود که بتواند یک پیاده نظام شود.
سرباز واکارو 272 روز را در نبرد با لشکر 83 پیاده نظام گذراند که از نرماندی به آلمان می جنگید.
او همراه با تفنگ M-1 که در سراسر اروپا حمل می کرد، یک دوربین کوچک 35 میلی متری Argus C3 را که در نوجوانی خریده بود، نگه داشت. مقررات ارتش سربازان را از گرفتن عکس منع می کرد، مگر اینکه در گروه سیگنال باشند. اما او موفق شد هزاران تصویر از جنگ را که از نزدیک گرفته شده بودند، ثبت کند. آنها صمیمیتی را که اغلب انکار می شد به عکاسان سپاه سیگنال، که تحرک آنها توسط دوربین های بسیار سنگین ترشان محدود بود، منتقل کردند.
او پس از حمل دوربین به دست در سراسر میدان‌های جنگ، به عکاس مجله تبدیل شد که به خاطر تصاویرش از سوژه‌های معروفی مانند جورجیا اوکیف و گرتا گاربو شناخته می‌شود.
تونی واکارو به عنوان دانش آموز دبیرستانی در حومه نیویورک، شیفته عکاسی شد. دو ماه پس از فارغ‌التحصیلی، زمانی که در طول جنگ جهانی دوم به ارتش اعزام شد، عکس‌هایی را که برای سالنامه‌اش گرفته بود به یک کاپیتان نشان داد و درخواست کرد که به عنوان عکاس رزمی در سپاه سیگنال استخدام شود.
افسر به او گفت: "تصاویر عالی هستند." اما از آنجایی که او تجربه ای در مبارزه نداشت و برای عکاسی با تجربه بسیار جوان بود، رد شد.
با این حال، در 21 سالگی، او به اندازه کافی بزرگ بود که بتواند یک پیاده نظام شود.
سرباز واکارو 272 روز را در نبرد با لشکر 83 پیاده نظام گذراند که از نرماندی به آلمان می جنگید.
او همراه با تفنگ M-1 که در سراسر اروپا حمل می کرد، یک دوربین کوچک 35 میلی متری Argus C3 را که در نوجوانی خریده بود، نگه داشت. مقررات ارتش سربازان را از گرفتن عکس منع می کرد، مگر اینکه در گروه سیگنال باشند. اما او موفق شد هزاران تصویر از جنگ را که از نزدیک گرفته شده بودند، ثبت کند. آنها صمیمیتی را که اغلب انکار می شد به عکاسان سپاه سیگنال، که تحرک آنها توسط دوربین های بسیار سنگین ترشان محدود بود، منتقل کردند.
