طراحی و تولید پارچه (نساجی ) (2024-25)

۱۹ آذر ۱۴۰۳ پارچه ها و منسوجات ، اخبار صنعت مد ، منسوجات ، طراحی لباس ، فناوری و تکنولوژی مد ، تجارت مد ، مد پایدار ، تاریخچه مد ، با ، برای ، صنعت نساجی چه تاثیر بر دنیای امروز دارد ؟

مجله بنیادی

نساجی

کارگر نساجی که بخش بافندگی کار می کند.

بیشتر مدها از منسوجات ساخته می شوند. اتوماسیون جزئی ریسندگی و بافندگی پشم، پنبه و سایر الیاف طبیعی یکی از اولین دستاوردهای انقلاب صنعتی در قرن 18 بود. در قرن بیست و یکم، این فرآیندها بسیار خودکار هستند و توسط ماشین‌های پرسرعت کنترل شده توسط کامپیوتر انجام می‌شوند. بخش بزرگی از صنعت نساجی پارچه هایی را برای استفاده در پوشاک تولید می کند. هم از الیاف طبیعی (مانند پشم، پنبه، ابریشم و کتان) و الیاف مصنوعی (مانند نایلون، اکریلیک و پلی استر) استفاده می شود. علاقه فزاینده به مد پایدار (یا "مد زیست محیطی") منجر به استفاده بیشتر از الیاف دوستدار محیط زیست، مانند کنف شد. پارچه های مصنوعی با تکنولوژی بالا خواصی مانند رطوبت زدایی (مانند کول مکس)، مقاومت در برابر لکه (مانند محافظ پارچه 303 با تکنولوژی بالا)، حفظ یا دفع گرمای بدن، و محافظت در برابر آتش، سلاح (مانند کولار)، سرما (مثلاً کولار) را به همراه دارند. به عنوان مثال، Thinsulate)، اشعه ماوراء بنفش (Solarweave)، و سایر خطرات. پارچه ها با طیف وسیعی از اثرات از طریق رنگرزی، بافندگی، چاپ و سایر فرآیندهای ساخت و تکمیل تولید می شوند. همراه با پیش‌بینی‌کنندگان مد، تولیدکنندگان نساجی قبل از چرخه تولید پوشاک برای ایجاد پارچه‌هایی با رنگ‌ها، بافت‌ها و سایر کیفیت‌هایی که تقاضای مصرف‌کننده را پیش‌بینی می‌کنند، کار می‌کنند.

طراحی طراح مد

طراح مد در حال ترسیم طرح لباس روی کاغذ.

طراح مد

طراح مد با استفاده از کامپیوتر لپ تاپ در استودیوی خود.

از لحاظ تاریخی، تعداد کمی از طراحان مد به طراحان معروف «نام» تبدیل شده‌اند، مانند کوکو شانل یا کالوین کلین، که مجموعه‌های معتبری از مد بالا ایجاد می‌کنند. این طراحان در ایجاد روند در مد تأثیرگذار هستند، اما بر خلاف تصور رایج، سبک های جدیدی را دیکته نمی کنند. بلکه سعی می کنند لباس هایی طراحی کنند که تقاضای مصرف کننده را برآورده کند. اکثریت قریب به اتفاق طراحان به‌عنوان بخشی از تیم‌های طراحی، به‌عنوان بخشی از تیم‌های طراحی، به‌صورت ناشناس برای تولیدکنندگان کار می‌کنند و سبک‌های روند را با لباس‌های قابل فروش برای مصرف‌کنندگان عادی تطبیق می‌دهند. طراحان از طیف گسترده ای از منابع، از جمله لباس های فیلم و تلویزیون، استایل های خیابانی و لباس های ورزشی فعال الهام می گیرند. برای اکثر طراحان، روش‌های طراحی سنتی، مانند انجام طرح‌ها روی کاغذ و پارچه روی مانکن‌ها، با تکنیک‌های طراحی به کمک رایانه تکمیل یا جایگزین شده‌اند. اینها به طراحان اجازه می دهد تا به سرعت تغییراتی را در نمای طرح پیشنهادی، پارچه، تزئینات و عناصر دیگر ایجاد کنند و به آنها این امکان را می دهند که تغییرات پیشنهادی را بلافاصله با همکاران خود به اشتراک بگذارند - چه در اتاق بعدی و چه در قاره ای دیگر.

طراحی و ساخت مد

تنها تعداد اندکی از طراحان و تولیدکنندگان، لباس‌های نوآورانه و مد روز تولید می‌کنند. حتی تعداد کمتری (عمدتاً در پاریس) به تولید لباس‌های اوت کوتور می‌پردازند. اکثر تولیدکنندگان پوشاک با قیمت متوسط یا مقرون به صرفه تولید می کنند. برخی از شرکت‌ها از امکانات تولیدی خود برای برخی یا تمام مراحل تولید استفاده می‌کنند، اما بیشتر آنها به شرکت‌های تولیدی یا پیمانکاران مجزا برای تولید پوشاک مطابق با مشخصات شرکت مد متکی هستند. در زمینه پوشاک زنانه، تولیدکنندگان معمولاً چندین خط محصول (مجموعه) در سال تولید می‌کنند که در زمان‌های از پیش تعیین‌شده سال به خرده‌فروشان تحویل می‌دهند. برخی از تولیدکنندگان "فست مد" کالاهای جدید را حتی بیشتر تولید می کنند. کل تیم توسعه محصول در برنامه ریزی یک خط و توسعه طرح ها شرکت دارند. مواد (پارچه، آستر، دکمه‌ها و غیره) باید تهیه و سفارش داده شوند و نمونه‌هایی برای ارائه به خریداران خرده‌فروش ساخته شوند.

یک مرحله مهم در تولید پوشاک، تبدیل طرح لباس به یک الگو در اندازه های مختلف است. از آنجایی که نسبت های بدن انسان با افزایش یا کاهش وزن تغییر می کند، الگوها را نمی توان به سادگی از یک الگوی اولیه به طور یکنواخت بالا یا پایین کرد. الگوسازی به طور سنتی یک حرفه بسیار ماهر بود. در اوایل قرن بیست و یکم، علی‌رغم نوآوری‌هایی که در برنامه‌نویسی کامپیوتری صورت گرفته بود، تنظیم طرح‌ها در اندازه‌های بزرگتر برای هر شکل دشوار بود. اندازه هرچه که باشد، الگو - چه روی کاغذ کشیده شود یا به عنوان مجموعه ای از دستورالعمل های کامپیوتری برنامه ریزی شده باشد - نحوه برش پارچه را به قطعاتی که برای ساختن یک لباس به هم متصل می شوند، تعیین می کند. برای تمام لباس‌ها به جز گران‌ترین لباس‌ها، برش پارچه توسط چاقوهای کامپیوتری یا لیزرهای با شدت بالا انجام می‌شود که می‌توانند چندین لایه پارچه را به طور همزمان برش دهند.

مرحله بعدی تولید شامل مونتاژ لباس است. در اینجا نیز، نوآوری های تکنولوژیکی، از جمله توسعه ماشین آلات هدایت شونده با کامپیوتر، منجر به اتوماسیون برخی از مراحل مونتاژ لباس شد. با این وجود، فرآیند اساسی خیاطی همچنان پرکار است. این فشار بی‌وقفه بر تولیدکنندگان پوشاک وارد می‌کند تا به دنبال محیط‌هایی با دستمزد کم برای مکان کارخانه‌های خود باشند، جایی که مسائل مربوط به ایمنی صنعتی و استثمار کارگران اغلب مطرح می‌شود. صنعت مد در شهر نیویورک تحت سلطه عرق‌فروشی‌های واقع در Lower East Side بود تا اینکه آتش‌سوزی کارخانه کمربند پیراهن Triangle در سال 1911 منجر به اتحادیه‌سازی و مقررات بیشتر این صنعت در ایالات متحده شد. در اواخر قرن بیستم، چین به دلیل هزینه کم نیروی کار و نیروی کار بسیار منضبط، به عنوان بزرگترین تولیدکننده لباس در جهان ظاهر شد.

لباس‌های مونتاژ شده فرآیندهای مختلفی را طی می‌کنند که در مجموع به عنوان «تمام کردن» شناخته می‌شوند. اینها شامل افزودن عناصر تزئینی (گلدوزی، مهره دوزی) است. دکمه ها و سوراخ دکمه ها، قلاب ها و چشم ها، گیره ها، زیپ ها و سایر بست ها؛ سجاف و سرآستین؛ و برچسب های نام تجاری و سایر برچسب ها (اغلب از نظر قانونی مورد نیاز است) که محتوای الیاف، دستورالعمل های لباسشویی و کشور سازنده را مشخص می کند. سپس لباس های تمام شده فشرده شده و برای حمل و نقل بسته بندی می شوند.

در بسیاری از دوره‌های پس از جنگ جهانی دوم، تجارت منسوجات و پوشاک به‌شدت توسط کشورهای واردکننده، که سهمیه‌ها و تعرفه‌ها وضع می‌کردند، تنظیم می‌شد. این اقدامات حمایتی، که در نظر داشت (در نهایت بدون موفقیت) برای جلوگیری از انتقال تولید نساجی و پوشاک از کشورهای با دستمزد بالا به کشورهای کم دستمزد، به تدریج از دهه 1980 کنار گذاشته شد. آنها با رویکرد تجارت آزاد، تحت حمایت نظارتی سازمان تجارت جهانی و سایر نهادهای نظارتی بین‌المللی جایگزین شدند که مزیت رقابتی کشورهای کم‌دستمزد را به رسمیت می‌شناخت، اما همچنین مزیتی را که برای مصرف‌کنندگان در کشورهای ثروتمند از طریق در دسترس بودن کالاهای با دستمزد بالا ارائه می‌شد، به رسمیت شناخت. پوشاک مقرون به صرفه ظهور کانتینری و حمل و نقل هوایی نسبتاً ارزان نیز این امکان را فراهم کرد که تولید با شرایط بازار حتی در فواصل سراسری جهان مرتبط باشد.

اگرچه معمولاً بخشی از صنعت پوشاک برای اهداف تجاری و آماری در نظر گرفته نمی شود، اما تولید و فروش لوازم جانبی مانند کفش و کیف دستی و لباس زیر با صنعت مد پیوند نزدیکی دارد. مانند پوشاک، تولید لوازم جانبی از کالاهای لوکس بسیار گران قیمت تا اقلام ارزان قیمت تولید انبوه را شامل می شود. مانند تولید پوشاک، تولید لوازم جانبی به سمت محیط های کم دستمزد گرایش دارد. تولیدکنندگان لوازم جانبی گران‌قیمت، به‌ویژه کیف‌های دستی، در معرض رقابت با کالاهای تقلبی («تک‌آف») هستند که گاهی اوقات با استفاده از مواد نامرغوب در همان کارخانه‌های کالاهای اصلی تولید می‌شوند. تجارت چنین کالاهای بدلی بر اساس قراردادهای بین المللی مختلف غیرقانونی است اما کنترل آن دشوار است. سالانه صدها میلیون دلار در فروش از دست رفته برای تولیدکنندگان با نام تجاری هزینه دارد.

خرده فروشی مد، بازاریابی و بازرگانی

خرده فروشی مد

مشتریان برای خرید لباس در یک فروشگاه خرده فروشی.

زمانی که لباس ها طراحی و تولید شدند، باید فروخته شوند. اما لباس چگونه از تولید کننده به مشتری می رسد؟ کسب و کار خرید لباس از تولید کنندگان و فروش آن به مشتریان به عنوان خرده فروشی شناخته می شود. خرده فروشان سه تا شش ماه قبل از اینکه مشتری بتواند لباس را در فروشگاه خریداری کند، خریدهای اولیه را برای فروش مجدد انجام می دهند.

خرده فروشی مد

مشتریانی که برای خرید و خرید لباس از یک فروشگاه خرده فروشی اقدام می کنند.

بازاریابی مد فرآیند مدیریت جریان کالا از انتخاب اولیه طرح های تولید شده تا ارائه محصولات به مشتریان خرده فروشی با هدف به حداکثر رساندن فروش و سودآوری یک شرکت است. بازاریابی مد موفق به درک تمایل مصرف کننده و پاسخگویی با محصولات مناسب بستگی دارد. بازاریابان از داده‌های ردیابی فروش، توجه به پوشش رسانه‌ای، گروه‌های تمرکز، و سایر ابزارها برای تعیین اولویت‌های مصرف‌کننده برای ارائه بازخورد به طراحان و تولیدکنندگان در مورد نوع و مقدار کالاهای تولیدی استفاده می‌کنند. بنابراین، بازاریابان مسئول شناسایی و تعریف مشتریان هدف تولیدکننده مد و پاسخگویی به ترجیحات آن مشتریان هستند.

بازاریابی در دو سطح عمده فروشی و خرده فروشی عمل می کند. شرکت هایی که محصولات خود را به صورت خرده فروشی نمی فروشند باید آن محصولات را با قیمت عمده فروشی در دست خرده فروشان مانند بوتیک ها، فروشگاه های بزرگ و شرکت های فروش آنلاین قرار دهند. آنها از شوهای مد، کاتالوگ ها و نیروی فروش مسلح به محصولات نمونه استفاده می کنند تا تناسب نزدیکی بین محصولات سازنده و مشتریان خرده فروش پیدا کنند. بازاریابان شرکت‌هایی که محصولات خود را در خرده‌فروشی می‌فروشند، در درجه اول به دنبال تطبیق محصولات با پایگاه مشتریان خود هستند. در سطح عمده‌فروشی و خرده‌فروشی، بازاریابی همچنین شامل فعالیت‌های تبلیغاتی مانند تبلیغات چاپی و رسانه‌های دیگر است که با هدف ایجاد شناخت برند و شهرت برند به دلیل ویژگی‌های متنوعی مانند کیفیت، قیمت پایین، یا مد روز انجام می‌شود.

ارتباط نزدیک با بازاریابی، بازرگانی است، که تلاش می کند با ترغیب مصرف کنندگان به خرید محصولات شرکت، فروش و سودآوری را به حداکثر برساند. در تعریف استاندارد این اصطلاح، تجارت شامل فروش محصول مناسب، با قیمت مناسب، در زمان و مکان مناسب، به مشتریان مناسب است. بنابراین، تاجران مد باید از اطلاعات بازاریابان در مورد ترجیحات مشتری به عنوان مبنایی برای تصمیم گیری در مورد مواردی مانند انبار کردن کالاهای مناسب در مقادیر کافی اما نه بیش از حد، ارائه اقلام برای فروش با قیمت های جذاب اما همچنان سودآور و تخفیف کالاهای انباشته شده استفاده کنند. تجارت همچنین شامل ارائه جذاب و قابل دسترس کالا از طریق استفاده از ویترین فروشگاه ها، نمایشگرهای داخل فروشگاه و رویدادهای تبلیغاتی خاص است. متخصصان تجارت باید بتوانند با به دست آوردن سریع سهام جدید محصول مورد علاقه، به افزایش تقاضا پاسخ دهند. به عنوان مثال، یک برنامه کامپیوتری ردیابی موجودی در یک فروشگاه بزرگ در لندن، می‌تواند یک سفارش خودکار را به یک مرکز تولید در شانگهای برای مقدار مشخصی از لباس‌ها با نوع و اندازه مشخص در عرض چند روز آغاز کند.

در اوایل قرن بیست و یکم اینترنت به یک فروشگاه خرده‌فروشی مهم تبدیل شده بود و چالش‌های جدیدی را ایجاد می‌کرد (به عنوان مثال، ناتوانی مشتریان در امتحان کردن لباس قبل از خرید، نیاز به امکانات طراحی‌شده برای رسیدگی به بازگرداندن و مبادله لباس) و ایجاد فرصت‌های جدید. برای بازرگانان (به عنوان مثال، توانایی ارائه فرصت های خرید به مشتریان در 24 ساعت در روز، امکان دسترسی به مشتریان روستایی). در عصری که گزینه‌های خرید متنوع‌تر برای مشتریان خرده‌فروشی و رقابت شدید قیمتی بین خرده‌فروشان وجود دارد، تجارت به عنوان یکی از سنگ بنای صنعت مد مدرن ظاهر شده است.

نمایش مد

طراحان و تولیدکنندگان مد لباس های خود را نه تنها برای خرده فروشان (مانند خریداران مد) بلکه به رسانه ها (روزنامه نگاران مد) و مستقیماً به مشتریان تبلیغ می کنند. در اواخر قرن نوزدهم، خانه های لباس پاریس شروع به ارائه تماشای خصوصی جدیدترین مدها به مشتریان خود کردند. در اوایل قرن بیستم، نه تنها خانه‌های لباس، بلکه فروشگاه‌های بزرگ نیز به طور مرتب نمایش مد را با مدل‌های حرفه‌ای برگزار می‌کردند. به تقلید از شیک پوشان پاریسی، طراحان لباس های آماده در کشورهای دیگر نیز شروع به برپایی نمایش مد برای مخاطبانی کردند که مشتریان خصوصی، روزنامه نگاران و خریداران را ترکیب می کرد. در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، نمایش‌های مد پیچیده‌تر و نمایشی‌تر شدند، در مکان‌های بزرگ‌تر با باند فرودگاه‌های مرتفع ("catwalks") برای مدل‌ها برگزار می‌شدند و نقش برجسته‌تری در ارائه مدهای جدید داشتند.

نمایش مد زک پوزن

یک مدل در کت واک و فشن شوی زک پوزن در هفته مد در شهر نیویورک، سپتامبر 2010.

در اوایل قرن بیست و یکم، نمایش های مد به طور منظم بخشی از تقویم مد بود. شوهای مد، که دو بار در سال در پاریس (در ژانویه و ژوئیه) توسط سندیکای رسمی طراحان لباس (شامل منحصر به فردترین و گران ترین خانه های مد) برگزار می شود، لباس هایی را ارائه می دهند که ممکن است توسط مشتریان بالقوه سفارش داده شوند، اما اغلب بیشتر در نظر گرفته شده اند. ایده های طراحان در مورد روند مد و تصویر برند را به نمایش بگذارید. شوهای لباس آماده، که به طور جداگانه لباس های زنانه و مردانه را ارائه می دهند، در طول بهار و پاییز "هفته های مد" برگزار می شوند که مهم ترین آنها در پاریس، میلان، نیویورک و لندن برگزار می شود. با این حال، به معنای واقعی کلمه ده ها هفته مد دیگر در سطح بین المللی وجود دارد - از توکیو تا سائو پائولو. این نمایش‌ها، که اهمیت تجاری بسیار بیشتری نسبت به نمایش‌های لباس دارند، عمدتاً برای روزنامه‌نگاران مد و خریداران فروشگاه‌های بزرگ، عمده‌فروشان و سایر بازارهای بزرگ هدف قرار می‌گیرند. نمایش های مد که به طور گسترده در رسانه ها پوشش داده می شوند، هم جهت تغییر مد را منعکس می کنند و هم جهت آن را پیش می برند. عکس‌ها و فیلم‌های نمایش‌های مد فوراً به تولیدکنندگان بازار انبوه که لباس‌های ارزان‌قیمت کپی‌شده یا الهام‌گرفته از طرح‌های باند فرودگاه تولید می‌کنند، ارسال می‌شود.

ایجاد فیلم‌های خبری سینما-تصاویر کوتاه متحرک از رویدادهای جاری- و ظهور تلویزیون این امکان را برای مردم سراسر جهان فراهم کرد که نمایش‌های مد را ببینند و از لباس‌های مد روزی که افراد مشهور می‌پوشند تقلید کنند. تسلط رسانه های بصری در عصر اینترنت ادامه یافت و وبلاگ های مد به عنوان ابزاری مهم برای انتشار اطلاعات مد ظهور کردند. رویدادهای فرش قرمز مانند مراسم جوایز فرصتی را برای افراد مشهور فراهم می‌کند تا با لباس‌های طراحان عکاسی کنند و در نتیجه تبلیغات ارزشمندی را برای طراحان فراهم می‌کند.

مد جهانی

اکثر مردم جهان امروز چیزی را می پوشند که می توان آن را "مد جهانی" توصیف کرد، یک نسخه ساده و بسیار کم هزینه از لباس های غربی، اغلب یک تی شرت با شلوار یا دامن، که در مقیاس انبوه تولید می شود. با این حال، بسیاری از صنایع کوچکتر و تخصصی مد نیز در بخش‌های مختلف جهان وجود دارند که به بازارهای ملی، منطقه‌ای، قومی یا مذهبی خاصی پاسخ می‌دهند. به عنوان مثال می توان به طراحی، تولید و بازاریابی ساری در هند و بوبو در سنگال اشاره کرد. این صنایع به موازات صنعت مد جهانی در مقیاسی جزئی و محلی فعالیت می کنند.

بخش اول از مقاله طراحی و تولید پارچه (نساجی )

ادامه دارد

britannica.com

در مورد نساجی بیشتر بخوانید :